‘looking for adventure and whatever comes your way’
vliegveld
De rit naar het vliegveld en terug, hoe vaak zou ik die gemaakt hebben de afgelopen 4 jaar? In het begin van ons avontuur Simon iedere week halen en brengen. De moeders, vriendinnen, de kinderen, allemaal hebben ze ons met regelmaat bezocht. Later ging Simon altijd zelf met de auto of op de motor, gisterochtend heb ik hem voor de gezelligheid weer eens weg gebracht, omdat het zondag was en hij eigenlijk maar kort is geweest. Woensdag maak ik het ritje om mi marido weer op te halen want…dan is hij jarig. De laatste verjaardag in Spanje, fiësta!
Alicante
Als ik weer terug rijd vanaf Alicante is het nog maar 9 uur morgens, rustig op de weg, eigenlijk altijd hier op de snelweg. Dat wordt straks weer wennen. Mijn eigen Spotify lijst op de speakers, volume hard en gas op de plank, heerlijk vind ik dat. Ik denk terug aan hoe ik mij 4 jaar geleden vaak voelde op de terugweg vanaf het vliegveld, toen we net geëmigreerd waren. Een stoer en vrij gevoel ‘van kijk mij hier eens rijden in Spanje’ woman of the world. Het avontuur lag voor ons wat het gevoel opwindend maakte, het onbekende, wat staat ons te wachten. Het bekende had ik achter me gelaten, dit gaf wel eens een steekje. Een afgesneden gevoel. Een stuk verbondenheid waar je uit stapt en waar zo gauw niet iets anders voor in de plaats komt. Al kon ik deze woorden er toen niet aan geven. Het bekende voortschrijdende inzicht.
gevoel
Met welk gevoel rijd ik de rit 4 jaar later? Hurricane van Bob Dylan op high volume (ja ik heb een oude ziel;-) Nog steeds volop genietend van de glinsterende middellandse zee aan mijn rechterkant, de hoge grillige bergen met de dorre begroeiing op links. Een omgeving die je nietig maakt zoals ik vaak het gevoel heb als ik wandel in de ruige bergen. Wat is het overheersende gevoel, nu we bijna op het punt staan om weer naar Nederland te gaan?
Het gevoel is dubbel. Inmiddels is hier de zomer echt doorgebroken en geniet ik daar met volle vaart van. In de ochtend eerst een half uurtje zwemmen in de streamer van het zwembad. Zo fijn om op 1 plek te blijven zwemmen, tegen de stroom in, met alle ruimte om je gedachten de vrije loop te laten. Voor je het weet ben je half uur verder, lichaamsbeweging en het hoofd leeg, 2 voor 1. Tegen de stroom in, past ook wel een beetje bij ons. Nu het huis en alles hier in Spanje klaar is en we daadwerkelijk op een zonnebed kunnen liggen zonder bouwvakkers om ons heen, besluiten wij om weer naar Nederland te gaan.
goed
Het besluit is goed en voelt goed. Ons prachtige huis, het heerlijke klimaat en de Spaanse manier van leven opgeven maakt het dubbel. Inmiddels heb ik aan mijn rijtje levenslessen toegevoegd dat het maken van grote keuzes nooit zonder pijn zal gaan. Juist omdat we dit nu opgeven zijn we nu ook des te meer bewust van wat ons allemaal is toegekomen de afgelopen jaren. Ons leven is enorm verrijkt. Zoveel nieuwe mensen leren kennen, met verschillende achtergronden, waarvan sommigen voor altijd in ons hart zullen zijn.
cultuur
We hebben kennis mogen maken met een cultuur die toch serieus anders is dan de onze. Het leven kan op zoveel verschillende manieren geleefd worden. Wat is de juiste? Niemand weet het. Wonen in een ander land, met een andere taal, andere gewoonten, waar je voor jezelf het wiel moet uitvinden heeft mijn blik enorm verruimd. Je vaart niet op je automatische kompas, het vraagt iets van jou als persoon. Met flexibel zijn, improvisatievermogen en een gezonde dosis geduld kom je in Spanje een heel eind. De dosis geduld heb ik vooral hier geleerd, een huis bouwen is daar een hele geschikte oefening voor.
relaxed
Ondertussen op de A7 van Alicante naar La Nucia voel ik me eigenlijk heel relaxed. Voelde ik mij 4 jaar geleden stoer en vrij, zo voel ik mij nog steeds! Opnieuw gaan we een avontuur tegemoet. Natuurlijk is het nu op voor ons bekend terrein. Weer in ons prachtige huis in Schoorl, terug naar bossen en duinen, we spreken de taal dat maakt het eenvoudiger ;-). Toch is het weer een avontuur, in Nederland is het leven ook doorgegaan, er zal best het een en ander veranderd zijn. Ook wij brengen ervaringen met ons mee waardoor we misschien dingen door een andere bril bekijken. In feite ligt alles weer open, dat is mooi, dat is avontuur. Born to be wild, ik zet de muziek nog iets harder.
Liefs en beso grande Ing x
6 comments
Mieke Beer-Koomen
Travelling the highway of light! Met veel plezier volg ik jullie avonturen. Ik hoop je straks, ergens in het Westfriese, persoonlijk welkom terug te mogen heten. Draverij wellicht? Heb het goed Ingeborg! X
Bon Casita
Dàn drinken wij samen een biertje! x
Karin
Succes met de verhuizing terug naar NL. Ook wij wonen nu in Spanje de Costa Blanca niet omdat we het hier mooi vinden maar vanwegen het klimaat. Omdat we eerst in OZ gewoond hebben en dichter bij de familie wilden zijn kozen we voor Spanje, daar de afstand nu niets meer is vergeleken de 30 uur voorheen. Ik wens je succes met het verhuizen.
Bon Casita
Dank je Karin, het klimaat is hier super, dat zal ik ook echt missen, maar kunnen we gelukkig opzoeken. Fijn dat jullie nu dichtbij familie zijn. Geniet van de costa en het fijne leven hier!
Yvonne Niezink. San Fulgencio.
Ik heb genoten van je interressante, leuke, herkenbare en soms grappige verhalen en hoopte je altijd nog een keer te ontmoeten in Spanje. Dat gaat helaas niet meer lukken. Maar ik wil jullie wel het aller aller beste wensen in Nederland en hoop, dat alles daar gladjes verloopt.
Bon Casita
Yvonne, dank voor je lieve woorden! In het écht gaat het waarschijnlijk niet lukken, maar via Facebook houd ik ook jullie mooie reizen in de gaten, geniet van het leven!