Mijn Spaans kan wel wat peper gebruiken 

Zijn we echt al bijna 2 jaar uit Nederland weg?! Si, absoluto!
Deze zomer leven en genieten wij alweer een paar jaar onder de Spaanse zon.

Nog geen dag spijt gehad. Ons leven neemt hier steeds vastere vormen aan.
Sinds een tijdje zijn wij de gelukkige bezitters van een stukje grond inclusief bouwval. Eindelijk staan nu de seinen op groen, het startschot is gegeven voor Transformatie Droomhuis!
Écht onze ‘eigen plek onder de zon’.

Bij Spaans wonen hoort Spaans praten, tenminste wat mij betreft.
Wekelijks met veel plezier naar de Spaanse les.
Praten is de hoofdmoot. Grammatica in de zin van ‘rijtjes’ leren en huiswerk maken daar doen we gelukkig niet aan. We ‘hablabla-en’ er al lekker op los in het Spaans met ons Europese (Duits, Zwitsers en NL) groepje onder leiding van de Argentijnse juf.
Natuurlijk heb ik de afgelopen jaren veel geleerd en red mezelf aardig, daar is alles mee gezegd. Dat kan dus beter!

Life is good aan de Costa Blanca. Daar denken veel Europeanen met ons ook zo over. Europa in het klein hier. Belgen, Fransen, Duitsers, Noren, you name it iedereen zoekt de zon op.
Op bepaalde plekken komen horeca en winkels hun publiek tegemoet, alles om de kassa te laten rinkelen. Betekent dat je in je eigen taal een eind komt.
De noodzaak om Spaans te leren is voor veel mensen niet aanwezig.
Moet toegeven dat het soms wel eens makkelijk is, maar het is niet echt mijn ding. Ik woon in Spanje en wil uiteindelijk graag op een acceptabele manier Spaans spreken.
Mijn Healthy Walk&Talks in het Spaans doen. Ja het stimuleert om een doel te hebben toch?

Surfend (grappig woord eigenlijk) over het internet op zoek naar Spaans leren in Spanje. Uitgekomen in Granada, Zuid Spanje.
Een week lang intensieve Spaanse les. Mooie combi van leren, beetje cultuur snuiven en kennis maken met de gastronomie van het Zuiden. Fantastico!
Mijn moeder zegt in zo’n geval ‘je zou eigenlijk een meelegger moeten hebben’. (Dat het gezellig is als je samen met iemand gaat 😉
De ‘meelegger’ heel snel gevonden in de persoon van Erika. Nou ja snel… dat is een ander verhaal. Kan ik jullie niet onthouden, te leuk om niet te vertellen.

Brugklas middelbare school, ja hoe oud ben je dan.. 12,13 jaar?
Erika en ik waren klasgenoten, vriendinnen en vooral Doe Maar fans.
Na het 2e jaar besloot ik dat het beter was dat een andere school van mijn kwaliteiten zou kunnen profiteren. Dat werd van harte beaamd door de directie, exit scholengemeenschap Werenfridus.

We spreken hier over 35 jaar geleden (ohhhh!) geen mobiel, geen internet. Kortom, Erika en ik verloren elkaar uit het oog en hebben elkaar daarna nooit meer gezien of gesproken.
Ooit nog wel eens haar naam op Facebook ingetikt maar daar was ze blijkbaar niet van.
Tot ík vorig jaar zomer een vriendschapsverzoek op Facebook kreeg: Erika!
Nou jaaa wat leuk!

Heel leuk, alleen inmiddels woon ik in Spanje met man en kind en hond dus even snel wat afspreken zit er jammergenoeg niet in.
Opgelost: Erika woont óók in Spanje met man en kind en hond!
Néééé waar dan???
Op een uur rijden bij elkaar vandaan, op een week na op dezelfde datumgeëmigreerd naar Spanje, dat verzin je toch niet?!

De klik is  er nog en we pikken gewoon de draad weer op na al die jaren. Dan ook weer samen de schoolbanken in!
School in het centrum van Granada, appartement op loopafstand gedeeld met een bijzonder exemplaar Engelsman.
Goed uitgangspunt om een weekje het Spaanse hersendeel te laten kraken. Onze huisgenoot bleek ook de enige klasgenoot te zijn, geen overvolle klas dus.

In tegenstelling tot 35 jaar terug ontpoppen we ons tot voorbeeldige, leergierige estudiantes. Niets op aan te merken dus.
Na 5 uurtjes ontleden van de verschillende ‘verleden tijden’ (er zijn maar liefst 4 pasados in het Spaans), is de rest van de dag vrij te besteden. En geloof me dat is goed te doen in Granada.

Zijn de Spanjaarden hier aan de Costa overwegend heel vriendelijk, in Granada kom je werkelijk in een warm bad. Gastvrij, vriendelijk en vooral vrolijk!
Af te lezen aan de manier hoe de mensen elkaar begroeten op straat, grapjes makend en doorlopen met een lach op het gezicht. Buena vida!
Een drankje altijd vergezeld van de tapas waar Granada om bekend staat, spontane flamenco optredens op straat, me encanta!

Een middeleeuws paleis en fort uit de tijd van de Moorse overheersing in Spanje. Kan best twee keer gaan had ik van tevoren bedacht, heb er nu tenminste de tijd voor. Had dus beter mijn huiswerk moeten doen, tickets moesten echt ruim van tevoren besteld worden. Hmmm ja dat plannen raakt steeds meer naar de achtergrond in ons ‘Spaanse’ leven…
O ja er werden wel s’morgens om 7 uur 500 tickets in de vrije verkoop gedaan. Wij zijn die week niet gesignaleerd in de rij..

Wandelend door de oude stad valt er gelukkig genoeg cultuur te snuiven.
Met als letterlijk hoogtepunt Mirador de San Nicolás.
Adembenemend uitzicht met de ondergaande avondzon schijnend op het Alhambra. Vanaf de buitenkant ook een absolute aanrader ;-).

Spanje ademt historie uit. Geschiedenisles op een gemiddelde Spaanse school gaat over oorlogen en vooral overwinningen van eeuwen geleden.
Voor de meer recente geschiedenis lijkt niet heel openlijk aandacht te zijn.
Dan heb ik het over de periode van dictatuur in Spanje. De Spaanse staat onder leiding van generaal Franco. Van 1939-1975 een lange periode van militair regime. Interessant onderwerp wat mij betreft. Vooral hoe de mensen zich staande hielden in deze tijd. Ook de gevolgen die nu nog steeds merkbaar zijn. Bijvoorbeeld de enorme angst die veel Spaanse mensen nog hebben voor de Guardia Civil.

Bijzonder op de laatste lesdag was dat onze profesora hier graag meer over wilde vertellen toen ze onze interesse opmerkte.
Geschiedenis komt dan dichtbij wanneer je verhalen uit een familieverleden hoort, waarin vooral de armoede en honger overheerste. De enige mensen die te vertrouwen waren in die tijd was je familie. Dit verklaart waarom vandaag de dag de familieband zo hoog in het vaandel staat bij Spanjaarden.
Het idee dat Spanje tot in de jaren ’70 weinig vrijheid kende, terwijl Nederland tegelijkertijd Freedom en Flower Power was…

Voorzichtig komt er in Spanje aandacht voor de naar schatting meer dan 200.000 doden als gevolg van de burgeroorlog en de daaropvolgende dictatuur waarin mensen ‘verdwenen’.
Locaties waar de massagraven zich bevinden zijn bekend bij de regering en worden nu mondjesmaat geopend.
De huidige DNA opsporingstechnieken zorgen ervoor dat families eindelijk te weten komen waar hun verloren dierbaren zich bevinden.
Wat een leed en wat gek toch eigenlijk dat hier geen herdenkingsdag bestaat voor alle gevallen slachtoffers. Ja ook dit is Spanje..

tijd voor iets luchtigers, dat is vooral ook Spanje!

Met ons certificaat Spaans in the pocket San Viernes vieren! In goed gezelschap van de juffen en de Englishman in Granada.
Vrijdagmiddagborrel op z’n Spaans met biertjes en tapas.
Spaans napraten over alle actividades van de afgelopen week.

Volgens de Englishman hebben wij bijna niets gezien van Granada, veel te weinigbezienswaardigheden bezocht.
Heeft hij een punt? Maybe a little bit..
Zelf heeft hij de stad van onder tot boven, dwarsdoor, binnen, buiten en sommige musea zelfs nog een keer bezocht. Gelukkig blijkt hij niet te beroerd om zijn 3000 foto’s met ons te willen delen 😉

Op de valreep nog sightseeing in vogelvlucht. Dat dekt natuurlijk de lading niet…vervolgcursus Spaans staat al in de planning!

Adios, Ing!