Wel eens geprobeerd om zwart poeder om #vingerafdrukkenmeeaftenemen weg te poetsen? Wat een troep!
Zo ben je opeens in een aflevering van CSI (crime scene investigation) beland, al moet ik bekennen dat ik daar nooit naar kijk..
Een vriendelijke politie Spanjaard staat met poeder en kwastjes, terwijl de zweetdruppels uit zijn plastic handschoenen druppen, vingerafdrukken af te nemen op deuren en kasten in onze casa. Op de voet gevolgd en waar nodig geassisteerd door Indy die het recherchewerk reuze interessant blijkt te vinden.
Que ha pasado/wat is er gebeurd?? We hebben kennis mogen maken met een minder leuke kant van het leven in Spanje.. Inbraak in de casa! Thuiskomen en denken ‘ die deur had ik toch dicht gedaan..?‘ Snel in de keuken kijken om te zien of de hond niet naar binnen is geglipt om zich tegoed aan van alles en nog wat te doen. Was het maar zo…dit was veel erger! Alle kasten stonden open door het hele huis heen, alles eruit getrokken, echt een enorme puinhoop. En nota bene met ons eigen gereedschap een enorme brandkast van de muur getrokken en open gezaagd. Er is dus vooral de tijd genomen en er moet enorm veel herrie gemaakt zijn. Een hele gekke inbraak, laptop, computers, niets van dit alles is meegenomen. Het enige dat ontbreekt, blijkt later is 50 euro uit een tasje van Indy, nou ja!
Ineens speel je even mee in een slechte film zo midden in de nacht, schrik, angst, boosheid alles komt voorbij. Je huis vol politie draagt ook niet echt bij aan de sfeer al waren ze gelukkig snel ter plaatse. Van de stress gauw even naar de kroeg in het dorp gereden om sigaretten te halen, 4 maanden stoppen teniet gedaan oeps! Dat komt ook wel weer in orde.
De inbraak ligt een paar weekjes achter ons en we proberen het ook achter ons te laten. Het gebeurt overal in de wereld en nu is het ons overkomen. Het is zoals het is; lering uit trekken, maatregelen nemen en weer doorgaan. Stiekem beken ik wel dat er toch een klein angstdingetje naar binnen is gekropen. Enorm gespitst op geluiden in de nacht en Indy slaapt met luchtbed bij ons op de kamer. Ja het is zoals het is..
Verder genieten we hier nog steeds van de lange, hete, droge Spaanse zomer hoor. Waar in NL iedereen alweer in het ritme van opstaan, school, werk etc zit, duurt het hier nog 2 weken voordat de school van start gaat. En de eerste schooldag is op een vrijdag he. Ja je snapt toch wel dat je na 3 maanden vakantie niet gelijk een volle week les kan geven en volgen. Het weekend is direct nodig om weer bij te komen. Wat weten ze het leven toch te leven die Spanjolen!
De zomer is tot nu toe heet maar wat ons betreft heel goed vol te houden. Zo grappig als de Spanjaarden zich dan dagelijks beklagen over de warmte: hay mucho calor, zo van ‘wat een hitte’. Mijn Spaanse slager gaat zelfs zo ver dat hij zegt ‘ik wil wel ruilen met je man hoor, ga ik naar Nederland toe, heerlijk in de regen’. Hij zou snel terug achter zijn slagersblok zijn schat ik zo in.
Al valt het leven hier ook niet altijd mee: een verkoelende duik in het zwembad, vertoeven aan een mooi blauw baaitje, een frisse salade met verse ingrediënten, een gegrild visje van de bbq, een zon die elke dag opkomt en warmte en licht geeft, een maan die als een grote bol tussen de sterren staat en blauw licht over de zee straalt, zal ik doorgaan ….? Okee dan niet.
Heel langzaam gaan we hier ook weer richting een beetje realiteit en structuur, al blijft het wel op zn Spaans natuurlijk. Het nieuwe schooljaar is in aantocht, Indy maakt zich op voor de ESO, escuela escundaria, oftewel de middelbare school. Een nieuwe fase breekt weer aan. Voordeel is dat ze op dezelfde school blijft dus in die zin geen grote veranderingen. Die zijn er afgelopen jaar genoeg voor haar geweest. Al wordt het wel weer hard werken voor haar. Ook al praat ze inmiddels rap weg in het Spaans er blijft natuurlijk toch een taalachterstand ten opzichte van de Spaanse kinderen en leerkrachten.
Hier geen richtingen van alle soorten VMBO tot Gymnasium. Op deze school lijkt er sprake van 1 niveau vergelijkbaar met HAVO. We gaan het met belangstelling tegemoet zien. Vooraf is mijn gedachte: hoe gaat dat met kinderen die boven of onder dit niveau leren? Inmiddels weet ik ook dat het geen zin heeft om hier vooraf al veel zorg over te hebben. We leven hier bij het voordeel van ons voortschrijdend inzicht en dat bevalt goed!
Adios! Ing
