Van tevoren weet je nooit hoe keuzes uitpakken, een emigratie is best een sprong in het diepe. De een is jaren bezig met de voorbereiding en pluist alles van te voren minutieus uit. De ander zet de grote lijnen uit en gaat (wij zijn van deze). En natuurlijk zijn er de mensen die dromen en plannen maken en uiteindelijk nooit de stap zullen zetten. Voorpret is ook genieten.

Hoe beslagen ten ijs je ook komt en dit geldt voor veel dingen, het loopt toch altijd anders. Net als met kinderen krijgen, je maakt een voorstelling van hoe je denkt dat het is en het blijkt een gevoel dat je nooit eerder hebt ervaren. En daarna ‘doe je het gewoon’.

Ieder mens heeft een andere beleving en pakt de zaken op zijn eigen, unieke manier aan. Goed of fout is de stempel die een ander er aan geeft. Zelf kun je hier pas jaren later een label aanhangen als je terug kijkt hoe dingen zijn gelopen in je leven. Dan is er altijd de slotsom dat overal iets goeds uit te halen is. Ook de nare, verdrietige gebeurtenissen leveren wat op, al is het een inzicht.

Iets als een ‘schoolvoorbeeld emigratie’ bestaat er in mijn beleving niet. Je kiest voor een plek waarvan jij denkt dat het leven daar goed is. Of dat nou Duitsland, Frankrijk, Australië of Noorwegen is doet er niet toe. Wij zijn voor het Spaanse klimaat, de natuur en manier van leven gegaan. Er is natuurlijk nog een groot verschil of je in een klein bergdorpje zit waar het Spaanse leven authentiek is of zoals wij aan de Costa Blanca. Vanwege alle verschillende nationaliteiten hier, Europa in het klein. Waar de Europese Unie op grote schaal moeite doet om een geheel te maken van verschillende landen en daar niet te vergeten heel veel geld in pompt, is hier op kleine schaal eenheid gevormd. Het grote Europa draait vooral om financiën en grote machtsverschillen, de ‘gewone mens’ op de achtergrond. Hier in het klein leven de Europese burgers gemoedelijk naast en met elkaar.

Verschil zit er in de manier hoe mensen zich het Spaanse leven ‘eigen’ maken. Blijf je Nederlander in Spanje of ga je voor lands wijs lands eer en wordt je een Spaanse Nederlander? Laat ik het houden op dat er veel Nederlanders in Spanje zijn, die soms na jaren nog geen woord Spaans spreken. Ironisch genoeg zijn dat vaak ook de mensen die een uitgesproken mening hebben over buitenlanders in Nederland.

Hee het is zeker niet simpel en zeker als je geen kind meer bent om een nieuwe taal te leren spreken en schrijven. Leeftijd hoeft zeker geen belemmering te zijn, al duurt het wat langer om de stof in je op te nemen. Een beetje aanleg voor talen is ook best fijn, maar met een beetje plezier en inzet is er veel mogelijk.
Zelf ga ik met veel plezier een paar keer per week naar Spaanse les gegeven door de meest lieve, geduldige, veelzijdig juf die je kunt treffen! Spaanse les
En warempel lukt het al aardig om wat te spreken en vooral te verstaan, moeten ze niet te snel gaan hoor! Lento por favor wil dan wel helpen;-)

Kinderen onder de 10 jaar leren een nieuwe taal het snelst, dat heeft met de ontwikkelingsfase in de hersenen te maken. Indy is nu 11 jaar en zit volop in het leerproces. Realiseer mij vaak dat de stap om naar Spanje te gaan voor haar nog het meest lastig is en zo intensief. Helemaal als ik nog wel eens hoor: “ik heb er niet om gevraagd”..
Diep respect heb ik voor haar. Niet 1 maar 3 nieuwe talen leert ze op dit moment. Allereerst Spaans, alle lessen zijn in het Spaans, daarnaast Cambridge Engels en… Valenciaans. Op alle scholen in Spanje is het verplicht om de regionale taal/dialect te leren. En dat is vrij pittig hoor, zelfs voor de Spaanse kinderen.

Na de kerstvakantie is Indy samen met haar nichtje begonnen in de 6e klas (groep 8). Ze hebben zo goed gewerkt en goede cijfers gehaald dat ze tussentijds van de 5e naar de 6e mochten, de klas waar ze eigenlijk in horen. Zo blij is ze hiermee, de aansluiting met de kinderen uit de 6e is ook veel beter, nu heeft ze ook vriendinnen. Hopelijk maakt dit het gemis naar haar Nederlandse vriendinnetjes iets minder erg..
Hard werken is het voor haar, 2 uur per dag huiswerk is geen uitzondering en de stof is niet altijd simpel.
Gaat niet altijd van een leien dakje, af en toe knettert het hier wel even. En evengoed begint ze elke keer weer vrolijk aan een nieuwe dag!

Zo leren we samen elke dag weer een beetje meer!

Saludos! Ing