“Naalden prikken in je arm en elektro(shock) therapie”

Dat klinkt gezellig toch?

Ben er na een paar behandelingen achter dat fysiotherapeuten (sorry als ik iemand voor het hoofd stoot) in Nederland toch van een ander soort zijn… Hier in Spanje is het ‘different cook’, het zijn ‘tough cookies’.

Een week of 6 voor vertrek uit NL kreeg ik last van tintelende vingers en krachtverlies in mijn arm. De huisarts vond het noodzakelijk om een scan te maken bij de neuroloog. Daar kon ik terecht en wel op de dag van mijn vertrek naar Spanje, kwam niet echt handig uit… Een scan maken bij Prescan was ook een optie, daarmee zou ik 400 € lichter zijn, vond ik ook niet handig. Toen op eigen intitiatief nog even bij de fysio langs geweest, die een klein kraakje deed en mij ook doorverwees voor een scan. Twintig minuutjes binnen, cuanta costa 40 euries met het vermoeden van een nekhernia weer naar buiten.

Uiteindelijk zit je niet op dit soort geneuzel te wachten als je op het punt staat te verhuizen naar het buitenland. En aangezien het geen pijn deed alleen een irritant gevoel was er heel goed mee om te gaan.
Zwemmen is goed hoor je altijd, voor je hele lichaam, voor alles! Dus ik trouw in de ochtend gelijk het zwembad in, muziekje aan, de timer op 30 minuten en Go! Ook een hele goede remedie tegen alle glaasjes cava en onweerstaanbare tapas ?
Alleen niet echt voor mijn arm, zo bleek. In plaats van irritant deed het nu gewoon pijn, heel zeikerig ;-(.

Hier beneden in het dorp Altea la Vella een fysio praktijk gespot Espai Salut, dus daar maar even binnen gestapt. Volgende dag kon ik al komen.
Aardige man, spreekt klein beetje Engels, ik een poco, poco Spaans (echt véél te weinig, wat een gebrek), dus hup gelijk de tafel op!

Dacht al snel dat ik in een slechte film beland was, ik werd in de houtgreep genomen en gekraakt!! Als er op dat moment iemand binnen was gekomen die zou hele andere gedachten gekregen hebben haha! Leve de manuele therapie. Amper bekomen, hij vroeg nog wel in zijn beste Engels of ik nog ‘still alive’ was..haalde hij wat naalden uit een verpakking. Hmmm ‘i put these in your muscles’ Si, si…

Zo gezegd zo gedaan, naalden op bepaalde plekken in de spieren en dan bewegen, aaaiiiii!!
Het werd me wel duidelijk na wat gebrekkige communicatie dat hernia’s hier op een andere wijze behandeld worden. Ik schrijf het misschien een beetje als een soort middeleeuwse martelbehandeling maar het was een keurige praktijk, leuke fysio ? en alles kwam zeer professioneel op mij over.
Na een uur had ik het gevoel dat ik opnieuw moest landen op aarde, even bijkomen.

Met toch een beetje lood in de schoenen 2 dagen later voor de volgende afspraak, wat gaat er nu gebeuren.. Aha elektrotherapie, ook leuk, arm een kwartier onder stroomstoten en dan toekijken hoe deze arm een eigen leven leidt. Voordeel van dit alles is dat overdag de pijn te doen is, soms weg, alleen in de avond nog niet. Nou ja, mag morgen weer heen! Het eerste behandel uur kostte 35 euries en de 2 elektro behandelingen zitten ook gewoon in die prijs, 3 voor de prijs van 1! Even lekker Hollands over geld praten, nu klaar;-).

En dan natuurlijk ons kleine hondje; Capri Lotty, inmiddels een kleine week bij ons in de casa.

Wat een wolletje hè?! In het dierenasiel in La Nucia was de keuze vorige week vrij snel gemaakt door Indy en haar nichtjes, zij hielpen heel goed mee om de beslissing maken. En nu dus volop in de kraamtijd annex ‘opvoedtraject’. De eerste nacht hebben Indy en ik welgeteld 2 uur geslapen. Het huilen van een puppy is moeilijk te weerstaan helemaal als je toch ook nog een beetje wil slapen. Op internet zijn genoeg tegenstrijdige adviezen te vinden, alle tijd om dit s’nachts op te zoeken. Van ‘laten janken tot bij je in bed nemen’. Uiteindelijk kozen we ervoor om half 5 s’morgens met zn 2tjes de grote bench naar boven de trap op te slepen naar onze slaapkamer. Daaropvolgende nachten ging het al een stuk beter en was deze tour niet meer nodig.

Het is ook wel sneu, het beestje is veel te vroeg zonder moeder en is bij Jonas op zoek naar tepels om uit te drinken. Jonas wil veel maar dat nu net niet. Capri is met ander puppy’s gevonden vlak bij het asiel daar zijn ze door iemand neergelegd. Het ras is dus niet helemaal duidelijk, maar aan de nu nog schattige pootjes is wel te zien dat het een “big one’ wordt.

De dagen zijn nu gevuld met plasjes en de rest opruimen, opletten dat ze voldoende eet -en drinkt. Duidelijk is wel dat ze fijnproever is; puppy voer; nee, rosbief en kip; ja!
Wie zou ook alweer de meeste taken voor haar rekening nemen..? Iets doe ik toch niet helemaal goed! Indy is al de hele dag de hort op en zit nu lekker op het strand en ik heb voor vandaag al wel weer genoeg uitwerpselen gezien van onze lieve Capri Lotty ;-)!

Adios! Ing