Tot aan het moment dat de laatste bezoeker van onze Garden Sale het vroeg had ik er gek genoeg nog niet bij stil gestaan. “Hoe emotioneel is dit voor jullie om je spullen allemaal te verkopen?” Wel een mooie vraag op een mooie Pinksterdag en juist die vraag blijft door mijn hoofd spoken.
Nu is het niet zo dat we onze hele inboedel in de tuin hadden staan de afgelopen dagen. Zo lang ons huis nog niet verkocht of verhuurd is laten we de meubels er in staan. De casa die we in Spanje huren is gemeubileerd er is dus geen noodzaak om alles mee te nemen.
1e en 2e Pinksterdag dus sale bij ons in de tuin, met schitterend weer! Boeken, cd’s, decoratie, tuintafel, posters, waterpijp, kast etc. Zeer gevarieerd aanbod en boven verwachting verkocht. Zelfs de schaatsen en de zonnebank werden verkocht terwijl de temperatuur hier opliep tot 28 graden. Misschien ijs aan de eskimo’s verkopen een nieuwe roeping ;-)?
Heb deze dagen ook allemaal buren leren kennen die ik in de 7 jaar dat we hier nu bijna wonen nooit eerder heb ontmoet. Dat gebeurd dus niet alleen in de stad maar ook in een dorp. In elk geval wel leuk om ze dan nu eens te ontmoeten omdat ze deze dagen ons tuinpad opwandelden. Beetje nieuwgierigheid komt er wel bij natuurlijk om nu toch eens bij die boerderij te kijken die zo mooi verbouwd is en waarom staat die nu te koop???
‘Hoe kunnen jullie nou weggaan van dit prachtige huis’ is de steeds terugkerende vraag deze dagen. We verhuizen naar Spanje! Zo leuk in wat voor gesprekjes we allemaal terecht kwamen, heerlijk positief allemaal. En je staat toch versteld van hoeveel ‘internationale’ mensen er rondlopen. Heb mensen gesproken die deels in Curaçao wonen en ook geregeld heen en weer vliegen naar NL voor werk. Een vrouw waarvan haar beide kinderen in Australië wonen en zelf uit Tsjechië komt en dan hoe grappig, vloeiend Fries spreekt.
Verder kwamen er vrienden en familie langs, hapje, drankje we hebben gewoon genoten van de garden sale, echt gezellig. Bleek dat ik ook een boek had verkocht die ik geleend had van een vriendin, oeps! Gelukkig heeft ze er nog wel 10 gekocht; -) .
De emotionele lading zit niet in het verkopen van spullen heb ik gemerkt, dat zijn gewoon spullen.. Wel hebben alle contacten nu steeds meer een onderliggende emotie. Vrienden die voor de laatste keer in dit huis op bezoek zijn. Of als ik een rondje s’avonds met Jonas loop en even een grote zwaai geef bij een vriendin voor het raam. Vanzelfsprekendheden die nu toch echt op zijn einde gaan lopen maar waar je normaal niet eens over na zou denken. De vriendinnetjes van Indy worden allemaal onrustig hoor ik van ouders, ze zijn druk bezig met haar afscheid. Dit raakt mij nu al enorm, dat wordt nog wat..
De vliegtickets enkele reis Alicante zijn geboekt, 16 juli vertrekken we. Was ook best een apart gevoel om op die enkele reis te klikken. Juli is de vakantieperiode, heel veel mensen gaan dan weg en ook naar Spanje. Het zal voor ons in eerste instantie denk ik ook een vakantiegevoel geven alleen komen wij niet meer terug als hier straks de school weer begint. Hoe zal dat voelen? Mixed emotions dat is wat het op zal roepen en waar we samen maar ook weer allemaal op ons eigen manier mee om zullen gaan. Wij maken de Change en gaan nieuwe dingen tegemoet en voor de achterblijvers ontstaat er een leeg plekje in iets wat altijd vertrouwd is geweest. Een dubbel gevoel waarin we elkaar gaan missen dat is een ding wat zeker is.
Tegelijkertijd brengt een grote verandering voor iedereen nieuwe impulsen mee en iedereen heeft een keuze op welke manier je daar mee om wilt gaan. Verfrissend is om het met de blik van een kind te bekijken; kinderen denken in mogelijkheden en volwassenen denken helaas te vaak in beperkingen. Zullen we gewoon eens met z’n allen proberen om af en toe weer een beetje kind te zijn?
Ben benieuwd, ga ook mijn best doen!
Saludos! Ing
