Hondenstrand

Soms kom je op plekjes terecht die je eigenlijk voor jezelf wilt houden. Van die juweeltjes. Waarvan je vindt dat die ook zo moeten blijven, bang dat anders de charme er vanaf gaat. Het strandje waar ik ’s morgens met de honden naar toe ga is er zo één. Een ongerept stukje strand waar een handjevol mensen ligt en de honden lekker mogen rennen.

Inmiddels legaal rennen. Dit dankzij de inzet van de ouwe Spaanse hippie die hier ook dagelijks met zijn hazewindhond te vinden is. Jarenlang heeft hij brieven naar de ayuntamento (gemeente) geschreven met zijn pleidooi voor een hondenstrand. Zoveel hondenbezitters rondom Altea en nergens een stukje strand waar ze vrij mogen rennen. Het is gelukt, hij heeft het voor elkaar!

Spaans praatje

Meestal is het nog vroeg als we elkaar treffen, de zon klimt net op uit de zee. Nog geen strandgast te bekennen, dus de honden kunnen vol gas achter elkaar aanrennen. Onze Bella, type vuilnisbak doet niet onder voor de hazewind, pracht gezicht. Jonas vindt het allemaal prima en kiest voor het koele water. Voor ieder wat wils op het hondenstrand.

Wij houden ondertussen een Spaans praatje. In het begin ging dit nog in het Engels maar dat is niet meer nodig, het lukt mij om een koetjes kalfjes gesprek in het Spaans te doen. Al wil hij toch ook graag laten zien dat zijn Engels behoorlijk goed is voor een Spanjaard. Hij is van goede ‘komaf’. Zijn vader was een grootindustrieel in Zuid Spanje, alle fabrieken zijn verkocht. Vader is niet meer en signor hippie leeft een goed leven van de nalatenschap. Zijn jonge en goede jaren heeft hij besteed op Ibiza, those were the days my friend.

Tijd voor ontbijt

Z’n lange grijze haar in een knot, hier en daar een piercing en altijd wat lekkers mee voor de honden. De ganzen bij het het kleine haventje worden ook niet vergeten, hij heeft zo zijn routine.  Ze herkennen hem van afstand en komen met vrolijk gegak op hem af, breakfast time!

Dan legt hij de versleten tas, die hij zo vertelde al jaren met zich mee draagt , op het strandje en gaat het water in. Heen en terug naar het eilandje Isla de Altea dat iets verder in zee ligt. ‘Die strakke body heeft hij niet voor niets hè en hij is ook al 60!’ (glimmend van trots)

Zichtbaar geniet hij dagelijks van zijn ‘El Paraiso’ zoals hij het noemt. Om er steevast bij te zeggen ‘beter dan Ibiza en niet verder vertellen hoor, it’s a secret’

Okay, my lips are sealed.