Dan is het voornemen om elke week een blog te schrijven over alle aanverwante onderwerpen die met onze emigratie te maken hebben. En dan blijkt het net aan 2 keer per maand te lukken. Kwestie van plannen en uitvoeren en prioriteiten stellen, yes I know. Herkenbaar?
Alles gebeurt op het juiste moment, daar houden we het maar op.

Hoe kan het dan dat ik er niet aan toe kom? Het is niet zo dat ik de hele dag met een cocktail in mijn hand aan het zwembad lig ;-). Inmiddels zit ik hier ook wel in een ritme van “halen en brengen” van Indy naar school en dansclubje enzovoort. Op pad met de honden voor een flinke wandeling, zelf naar de Spaanse les, paar keer in de week hardlopen, boodschappen, koken, huis schoonmaken, Indy begeleiden met haar schoolwerk. Op de agenda staat nog genoeg; mijn praktijk voor online coaching en Wandelcoaching “Makechange4life” gaat natuurlijk ook nog invulling krijgen hier in Spanje. Daarbij is het belangrijk dat er eerst een stabiele thuisbasiswordt gecreëerd en dat is wat ik aan het doen ben.
Het komt er op neer dat de dagen zijn net zo vol zijn als dat ze in Nederland waren en de tijd gaat net zo snel.

Echterrrr is er een duidelijk verschil in de beleving van dit alles. Het gaat niet op een gejaagdemanier zoals velen dat in Nederland beleven. Hier in Spanje wordt veel minder met de klok geleefd. Kom je ergens iets later; ‘no pasa nada’, dat geeft dus niet. Dat en natuurlijk het zonnetje, maakt dat je al je dagelijkse bezigheden op een relaxte manier kunt uitvoeren.

De eerste regen is inmiddels gevallen, dit werd met gejuich door velen ontvangen. Vooral de landbouw sector, een grote bron van inkomsten in Spanje werd erg getroffen door de droogte, die konden wel een buitje gebruiken.

Als Nederlanders zijn wij zo gewend aan regen dat het zeer vermakelijk is om te zien hoe de Spanjaarden hiermee om gaan. Het leven raakt gelijk enigszins ontregeld als de regen valt. Wel een beetje logisch want goten in de weg zijn er bijna niet te bekennen, bij een flinke bui zie je dus direct kleine overstromingen.

Op school bij Indy mag er niet buiten gespeeld worden als het regent, zelfs niet als het ‘miezert’. In Nederland gaan ze gewoon lekker naar buiten hoor, toch even ‘frisse neus’ halen wordt er dan gezegd.
Wanneer het hier regent gaan de kinderen ‘op eigen risico’ naar het toilet op school, ze lopen namelijk 25 meter buiten om het toilet te bereiken ;-).
Bij het uitgaan van de school mag het kind vertrekken als de ouder met paraplu aanwezig is. Indy zegt dan ‘we zijn toch niet van suiker’, dit zeiden we altijd als we ‘balend’ door de regen fietsten in Schoorl.
In España lijkt het toch wel of we met suikerpopjes te maken hebben, wij passen ons wel aan hoor!;-)

Het is oktober dus herfst. Hier is alles nog mooi groen en elke dag een temperatuur van minimaal 25 graden, zo kan ik de herfst wel met open armen ontvangen. In Nederland bekroop mij altijd het gevoel dat het jaar bijna weer ten einde was. Zomer is over, buitenleven klaar, de mensen gaan weer naar binnen, sluiten de gordijnen en de kaarsjes gaan aan. Heeft zeker ook charmes al kostte het mij altijd wat moeite om daar weer aan te wennen.

Hier lijkt er nu juist van alles te beginnen. Ieder dorpje of stad staat deze periode bol van de activiteiten en feesten. Vertelde vorige keer al iets over de feesten van de Moren en Christenen, dat is nog steeds in volle gang de komende weken. Vorige week hebben we de feesten in Altea mogen meemaken. Niet het volle program hoor want je vraagt je af hoe de mensen dat hier volhouden.

Vanaf half acht s’morgens wordt de dag ingeluid met vuurwerk en daarna gaan dorpsgenoten met elkaar ontbijten. Door de dag heen zijn er optochten in de meest fantastische klederdrachten en hebben we een “gevecht” gezien tussen de Moren en Christenen. Dit gaat vergezeld van enorme knallen van geweerschoten. Wij als ‘nieuwelingen’ wisten nog niet dat oordoppen echt een must zijn. Mijn hemel wat een kabaal!
In de avond waren we getuige van een indrukwekkende processie bij de beroemde kerk van Altea. De grote beelden uit de kerk worden dan buiten in een optocht gedragen.

Mooi en bijzonder om te zien hoe een heel dorp hier voor uit loopt en eerbied heeft voor haar tradities, vooral ook alle jonge mensen die hier aan mee doen. Dit betekent ook dat zoiets bijzonders gewaarborgd blijft. Waar we in Nederland ogenschijnlijk makkelijk bereid zijn om eigen tradities op te geven is daar hier echt geen sprake van.

Heb hier in het thuisland van de Sint nog geen signalen gekregen dat hij de zwarte pieten deze keer niet meeneemt naar Nederland ;-).

Adios! Ing