Clock is ticking, the time for something to be done is passing quickly; hurry up!
We staan in de hoogste versnelling; de tijd tot vertrek wordt steeds korter en de To Do lijst lijkt alleen maar langer te worden. Beetje opgejaagd gevoel in het lichaam en mijn gedachten zijn moeilijk stop te zetten. Vannacht droomde ik dat ik in Berlijn (?!) mijn auto had geparkeerd en nadat ik uitgestapt was en 1 keer de hoek om was gelopen kon ik daarna mijn auto al nergens meer terug vinden. Dan loop je maar te zoeken en te zoeken. Juist toen ik mij bedacht om mijn kenteken nummer aan de Duitse politie door te geven, werd ik wakker. Kortom lekkere chaos in mijn hoofd!
Soms kan ik zo jaloers worden op mensen die zo heerlijk georganiseerd zijn. Uitgewerkte planning van Wat, Wanneer en Hoe. Keurig ingepakte dozen, uiteraard erop vermeld wat zich in de doos bevindt en waar die neergezet mag worden. Heb laatst uitgerekend dat ik ongeveer 15 keer verhuisd ben, beetje ervaring heb ik dus wel zou je denken. Ik weet wel dat ik elke keer het voornemen had om spullen van tevoren uit te zoeken en dan of -weg of -bewaren. Op een of andere gekke manier is het van dat uitzoeken nooit gekomen en die dozen kom ik hier dus nu weer tegen op zolder ;-). Nou zijn mannen, in elk geval de mijne, wat rigoreuzer met het weggooien van spullen opletten geblazen dus!
Samen de zolder op en alle kasten doorspitten waar van alles en nog wat is verzameld in de loop der jaren. Blij dat we het samen doen, want op een of andere manier blokkeer ik en komt er niets uit mijn handen. De dozen die ik al jaren meesleep is gewoon mijn geschiedenis heb ik besloten. Brieven, foto’s , schoolagenda’s, kleine aandenkens en allerhande rommeltjes. Al jaaaaren niet in gekeken, maar ik zou me behoorlijk geamputeerd voelen als het er niet meer zou zijn. Dus dat gaat lekker mee naar Spanje! Tig boeken, honderden CD’s, vazen, serviesgoed, gereedschap en heel veel ander spul wat we niet meenemen. Wat zullen we daar eens mee doen? Garden Sale, dat dus. Zondag bij mooi weer zetten we ons hek open en gaat Indy met haar vriendinnetje spullen verkopen bij ons in de tuin. Dat maakte gisteren het uitzoeken weer een stukje makkelijker: troep in de grijze bak, overtollig spul voor de Garden Sale en dingen die waarde voor ons hebben in de EMO doos. Hebben we toch nog een doos met een naam erop ;-).
Bij veel dingen die ik doe realiseer ik mij dat het de laatste keer is. Een verjaardag waar we even op een avondje heenrijden, kop koffie met vriendin op een terras, laatste tenniscompetitie, bekenden die ik tegenkom in het dorp. Allemaal vanzelfsprekendheden die ineens allemaal toch een andere lading krijgen. Een tennisavond die compleet uit de hand loopt en we met 6 dames uiteindelijk op de tafel staan te dansen, gierend van de lach! Filmpjes gemaakt natuurlijk dus daar kan ik straks nog heerlijk van nagenieten. Vraag me wel af; zou ik alles net zó leuk vinden wanneer ik niet weg zou gaan.. Misschien gaat alles nu wel door de ‘roze bril’.
Afscheid genomen van mijn collega’s van de burenbemiddeling. Vier jaar werk ik nu als vrijwilliger in een burenbemiddeling project. Bemiddelen in ruzies tussen buren in de gemeente Bergen. Met mijn ervaring als maatschappelijk werker en mediator heb ik samen met collega’s in heel veel situaties kunnen bemiddelen. Ruzies tussen buren die soms al meer dan 10 jaar duren en die elkaar nu weer gedag kunnen zeggen, mooie resultaten! En ja waar gaan die ruzies over, vaak begint het met iets kleins. Vervolgens besluiten mensen om niet meer met elkaar te praten, men gaat uit van veronderstellingen en de standpunten verharden. Ieder wil zijn gelijk halen. Als bemiddelaar probeer je er onder andere voor te zorgen dat mensen wat meer begrip voor elkaar krijgen. En stellen we vaak de vraag; ‘wat kunt u zélf voor stap zetten om de situatie te verbeteren?’. Mensen gaan er namelijk vaak vanuit dat de ‘ander’ iets moet doen om tot een oplossing te komen.
Heb dit werk samen met een leuke club mensen gedaan. Vrijwilligers met allemaal een andere achtergrond, van psychiater tot boekhouder en bollenboer. Met als gemene deler een positieve bijdrage willen leveren aan de woon – en leefomgeving van mensen. Met de hele club hebben ze een lied voor mij geschreven en gezongen, begeleid door accordeon! Voelde mij absoluut vereerd en heb deze periode met een enorm goed gevoel afgesloten. Zonder tranen zelfs, werd er blij van om te zien hoe mensen hiervoor de moeite doen en ervan genieten!
Hier nu werk aan de winkel, wil vandaag weer wat streepjes op mijn lijst kunnen zetten ;-). Te beginnen met de organisatie van het Viva España feest.
Keep you posted! Liefs Ingeborg
