De laatste keer een blog uit Spanje, te zeggen, de laatste keer als vaste inwoner van Spanje…

Voor alles is een laatste keer

Misschien toch niet de laatste keer. Het kan natuurlijk best zo zijn dat ik nog wel eens een verhaal vanuit Spanje de wereld in slinger. Echter nu zijn  we in de periode gekomen van alle ‘laatste keren’ Afscheid nemen, niet echt mijn ding pfff. Volgende week is het zover en stappen we in de auto, de twee viervoeters achterin en dan op naar Holanda.

Eerste keren

Bij alle laatste keren dwalen mijn gedachten ook steeds af naar alle eerste keren. Indy als 10 jarig meisje voor de eerste keer naar school waar alleen Spaans werd gesproken.  Mijn eerste Spaanse lessen. Waar ik na een maand Indy al niet meer bij kon benen in de Spaanse taal, waardoor het lastiger werd om haar met school te helpen. Erachter  komen dat het heel gebruikelijk is om na een lange intensieve schooldag nog tot laat in de avond huiswerk te maken. Een groot contrast met de Nederlandse basisschool. Dit heeft in het begin wat bloed, zweet en tranen gekost.

Emigreren met kinderen

Verhuizen naar Spanje of naar een ander land legt de meeste druk op het kind. Afhankelijk van de leeftijd, hoe jonger hoe beter. In de praktijk heb ik gezien en gehoord van ouders dat het met een kind in de peuterleeftijd heel goed te doen is. Kinderen gaan hier met 3 jaar naar school, zuigen de taal als een spons op en groeien op in het Spaanse schoolsysteem. Er zijn uiteraard legio voorbeelden te noemen waarin het met kinderen op latere leeftijd wel lukt. Hier in deze regio hoor je toch met regelmaat dat gezinnen  weer naar Nederland zijn gegaan omdat de kinderen hun draai niet goed kunnen vinden. Of in Nederland gaan studeren zodra ze er de leeftijd voor hebben.

Dagelijkse praktijk

Tijdens de voorbereiding van de emigratie stuitten we niet echt op dit soort informatie. Inmiddels 4 jaar verder is er vast nog veel meer over dit onderwerp te vinden. Je bereid je zo goed als mogelijk voor, bent je bewust van de eventuele valkuilen en bedenkt verschillende scenarios.  Hoeveel je ook ‘bedenkt’, het leven wordt geleefd in de dagelijkse praktijk, daar zijn geen handleidingen voor, gelukkig niet zeg. Feit blijft dat het voor ons als ouders makkelijker is om in Spanje te wonen, wij hoeven niet elke dag verplicht naar school. Al zou dat voor de Spaanse les wel veel beter zijn ;-).

Vloeiend Spaans

‘Binnen 3 maanden spreken die kinderen vloeiend Spaans joh, dat gaat zo snel’  werd er voorafgaand hier en daar geroepen. Kinderen pakken een vreemde taal snel op, toch is drie maanden erg hoog gegrepen. In het begin was er op school nog aandacht voor het feit dat Indy niet Spaans is en werd er extra taalles aangeboden. Stel je daar niet teveel bij voor, een spelletje op de computer, meer was het vaak niet. Al snel was het de bedoeling dat ze volop mee draaide, dat lukte. Ben daar met terugwerkende kracht nog steeds zo enorm trots op. Wel hadden we het geluk van een eigen ‘hulplijn’, onze Argentijnse juf Nelly. De rots in de branding die Indy met zoveel heeft geholpen tijdens haar Spaanse schoolcarrière. Niet alleen met schoolwerk ook vooral met het leren begrijpen van de Spaanse cultuur, hoe je met bepaalde situaties op school kunt omgaan. Voor Indy een plek om haar verhaal te doen en waar ze zichzelf kon zijn.  GOUD waard deze vrouw. Ik gun iedereen een Nelly.

Spaans blijven spreken

Voor onze Spaanse lessen was dus ook een laatste keer, al blijft Nelly voor altijd in ons hart. O ja spreek ik ook Spaans? Best wel, het meeste versta ik in ieder geval. Ben wel bang dat mijn niveau straks naar beneden keldert, het is zo belangrijk om de taal te blijven spreken. In Nederland dan toch maar weer op Spaanse les? Wanneer je Indy Spaans hoort spreken is ze niet meer te onderscheiden van een Spaanse. Accentloos Spaans en met een snelheid niet te geloven, ratel ratel ratel. Ook voor haar is het belangrijk om de taal te onderhouden, ‘append’ en ‘snappend’ met haar grootste Spaanse schoolvriend lukt dat zeker.

Zomer

Ook voor de laatste keer de lange zomervakantie van bijna 3 maanden. We genieten alweer bijna 2 maanden van deze zomer. Nog een korte trip naar Galicië gemaakt, die stond al lang op de verlanglijst. Echt de moeite waard, nog heerlijk ongerept en rustig. Betoverende plekjes en heerlijke pulpo. Leuk om de andere kanten van Spanje te zien. Nu genieten wij de laatste dagen van ons eigen heerlijke huis. In deze warme dagen s’avonds voor het naar bed gaan nog een laatste afkoelende  plons in het zwembad. Ohh wat zullen we dat missen!

Dit is zoo leuk!

Op de valreep hebben we nog een besluit genomen, wat is het toch heerlijk dat je als mens ten alle tijd je eigen koers mag wijzigen 😉 Wat we besloten hebben? Om ons huis voorlopig niet te verkopen! Wat dit betekent? We wonen straks in Nederland en zijn met regelmaat in Spanje te vinden. Inmiddels borrelen er bij mij muchos, muchos ideeën. Daarover blijf ik jullie zeker op de hoogte houden. Denk aan ‘een week Spaanse les (natuurlijk van Nelly), compleet verzorgd in luxe villa’ , ‘Wandelcoaching en yoga met verblijf in luxe villa’.  Eerst eens peilen of hier behoefte aan is, mocht het je iets lijken geef even een duim of een si! in een reactie.

Spaanse Parels

Aan ons emigratie verhaal is hiermee een einde gekomen.  Het idee is om je zo nu en dan ook  op de hoogte te houden van ons (re)migratieverhaal in Nederland. Voor wie het leuk vindt om te lezen, alle blogs van de afgelopen 4 jaar zijn op mijn website www.boncasita.com te vinden onder ‘Spaanse Parels’.

Muchas gracias aan jullie allemaal die mijn verhalen trouw gevolgd hebben  en voor de altijd lieve en gezellige reacties, daar word je blij van als je een blog schrijft!

Hasta luego Ing xxx