In Spanje naar de kapper, pijn of fijn?

tijd voor de kapper

Een kapper in Spanje vinden, het blijft voor mij toch een dingetje. Om de juiste kapper in Nederland te vinden vond ik al niet makkelijk, dat is dan nog in je eigen taal. Dan te kort, of te blond, of belachelijk duur, alles net niet. Uiteindelijk bij een kapper  in Alkmaar voelde ik mij begrepen. Al hing aan dat begrip ook een prijskaartje. Ik zat er net een paar jaartjes lekker in toen we besloten om naar Spanje te gaan. Had wat moeite met het loslaten, dus combineerde ik mijn NL bezoek met een visite aan mijn ‘oude’ kapsalon. Vonden ze daar niet gek, ze hadden zelfs klanten die naar New York verhuisd waren en terug kwamen voor de kapper. Afijn, je zou denken dat er in Manhattan toch wel een goede kapper te vinden is… En in Spanje moet dat toch ook wel lukken..?

de eerste keer kapper in Spanje

Ongeveer 3 keer per jaar ga ik naar de kapper. Knippen en wat verschillende kleurtjes blond erdoorheen. Voordeel van dat blonde is dat de inmiddels verschijnende grijze haartjes goed verborgen blijven. Dus kun je de kapper nog wel even uitstellen soms. De timing van een bezoek aan NL gecombineerd met de kapper werd toch wat lastig. Ik moest er aan geloven, de eerste keer naar een Spaanse kapper. De salon in de drukke winkelstraat van Altea was ik al regelmatig gepasseerd. In tegenstelling tot veel andere Spaanse kapsalons zag deze er strak en modern uit. Er zaten ook af en toe klanten in de stoel. Vooruit ik doe het gewoon. In mijn toen nog héél erg gebrekkig Spaans (hoe modern de zaak er ook uit zag, er werd geen woord Engels gesproken) uitgelegd wat de bedoeling was.

een beetje pijn

Toch een beetje gespannen nam ik plaats in de stoel. De kapper met hoofdletter H, dat is hier niet anders, zet geroutineerd de folies in mijn haar. Veel conversatie is er niet, ik moet toegeven, ben ook niet zo’n kapper prater hoor. In NL was de standaard plichtmatige kapper vraag: ‘lekker een vrije dag vandaag?’. Prima als er een leuk gesprek ontstaat, praten om het praten hoeft niet zo. Wat betreft de juiste kleur probeerde ik de Spaanse chico toch wat duidelijk te maken, niet te blond in elk geval. Mijn haar wordt uitgespoeld bij de wasbak, ‘is dit de juiste kleur’? ‘Kan het niet goed zien want mijn haar is nat’ Een hele diepe geïrriteerde zucht. Om vervolgens een bloedhete föhn op mijn haar en hoofd te krijgen. ‘Zo beter?’ Wil ik dure of goedkope crèmespoeling in mijn haar. Uhmm, graag iets wat goed is voor mijn haar, als ik u niet ontrief.

heimwee

Ik keek mezelf aan in de kapper spiegel en voelde de tranen achter mijn ogen prikken. Deze kapper begreep mij niet, ik hem niet. Voor de eerste keer voelde ik echt heimwee ‘ik wil naar mijn eigen kapperrrr’. Na ruim 3 uur(!) stond ik weer buiten, het resultaat viel gelukkig mee. Mij zouden ze daar niet meer terug zien, dat stond vast. Blijkbaar was ik niet de enige, een half jaar later is de zaak opgedoekt. Hup en door met de zoektocht naar een geschikte kapper in de buurt. Ik woon tenslotte in Spanje, ik ga gewoon hier naar een Spaanse kapsalon, punt. Het lot was mij gunstig gezind. Een kleine kapsalon, met mijn favoriete merk Moroccainoil in de etalage, moet goed zijn. Super vriendelijke Spaanse kapper, die rustig praat (Spaanse lesje voor mij). Snapt wat ik bedoel, snel werkt, goed föhnt, de juiste kleur en binnen twee uur weer buiten. Het kan, het bestaat!

terugval

Tot de dag…dat hij is verdwenen! Ineens wordt ik geholpen door een andere dame ‘Manolo is naar Madrid vertrokken’. Neeee. De vervangster vond het nodig om tijdens mijn kappersbeurt af en toe te gaan roken. Ging daarna in een walm van nicotine rustig verder met mijn haar. Was weer een laatste keer. Okee ik beken, daarna heb ik wel een terugval gehad en ben in NL naar mijn eigen vertrouwde kapper geweest. O ja, zo ging het hier. Kleuradvies, modeladvies, ‘dit past bij jouw gezicht’. De nieuwst ontwikkelde haarproducten worden gebruikt, super relaxte hoofdmassage. Wat een verademing. Natuurlijk neem ik een hydraterende crème voor de optimale glans en teint mee terug in de koffer. Tot aan de rekening…hier kan ik in Spanje 3x voor naar de kapper. En dan ziet ook niemand, net als nu, dat ik naar de kapper ben geweest.

verspaanst

Ik moet bekennen in de afgelopen drie jaar ben ik toch een beetje verspaanst, al is dat geen officieel woord. Ik schrik af en toe gewoon van de Nederlandse prijzen in winkels, restaurants noem het maar. Volgens mij val ik niet onder het type zuinige Hollander, maar het kan te gek ook. Olé, ik duik opnieuw de arena van de Spaanse kappers in, de aanhouder wint. Reed al tientallen keren voorbij de salon Mia, totdat ik dacht, ik neem de stap. Heb er eerst m’n wenkbrauwen laten verven, ondertussen observerend hoe het er in de salon aan toe gaat. Daarna een pedicure behandeling. Alles in 1 salon, super handig. Kwaliteit, prijs en behandeling goed, hele aardige Spaanse chicaas. Engels spreken is niet meer nodig. Ik durf het aan, ik laat ook mijn haar doen. Kleur perfect, model goed én we hebben zelfs een gezellig Spaans kapper praatje ‘ja ik heb vandaag een vrije dag’. So far so good.

Saludo y beso grande Ing x

ps Hoe heb jij dat met de kapper? Heb je een ervaring om te delen en ons mee te laten genieten?