Je knipt met je vingers en ineens is het alweer december!

Geen december zoals alle andere die koud, guur en donker waren. Wel een december met aangename temperaturen en een lucht strakblauw. De sinaasappelbomen komen hier nu mooi op kleur in de nog steeds groene omgeving, hoe anders allemaal!

Vanochtend werd ik er zo blij van! Kijk ons zitten: december, ontbijt in de zon, turend naar de helder blauwe zee…

Momenten die je nog eens extra doen beseffen waarom we de stap naar Spanje hebben gemaakt.
Snap nu ook waarom Sinterklaas elke keer hier terug komt ?

Al wordt het nu af en toe ook fris hoor, overdag met de zon is het heerlijk maar s’avonds heb je toch echt de kachel nodig. Inmiddels ben ik ook fikkie stoker, hoezo mannending?
De Spaanse huizen zijn niet voor de kou geschikt, gelukkig dat het hier in Altea nooit vriest.
Al heb ik wel mensen gesproken die het nog nooit zo koud hebben gehad als in Spanje.
Kan me er al iets bij voorstellen. In onze casa hebben we te maken met een CV ketel die niet werkt en ook nog een dag of 5 zonder warm water gezeten, brrrr!
Ook dat is Spanje.

5 maanden zijn we nu weg uit Nederland, gek idee eigenlijk

Veel kans om iets te missen hebben we niet gehad, de afgelopen 2 maanden hebben we non-stop ‘verwacht en onverwacht’ bezoek gehad. De laatsten zijn net weg.
Bijzonder dat zoveel mensen de moeite nemen om onze kant op te komen en ook nog eens héél gezellig.
Het is toch anders, normaal ga je eens met elkaar eten of een borrel drinken. Nu heb je echt tijd voor elkaar en kom je tot andere gesprekken dan normaal in een paar uurtjes.
Samen genieten van al het moois en lekkers van Spanje en blij zijn dat je in elkaars leven bent, dat zijn mooie kadootjes.

Nu weer een beetje tijd voor mezelf en verder aan de slag met de ‘integratie’. Wordt inmiddels al door Indy gecorrigeerd als ik iets in het Spaans probeer te zeggen dus dat gaat volgens plan! Voel me af en toe wel een sufferd hoor. Het verstaan gaat wel maar dan probeer je iemand te antwoorden in het Spaans en dan sla je alleen maar kreten uit. Verbeterpuntje dus..

Ben inmiddels officieel resident van Spanje met bijbehorend pasje en de auto staat op Spaans kenteken.
Olé! Vrij van wegenbelasting en de verzekering zo goedkoop dat het bijna een grap moet zijn.
Dat zijn zo van die voordelen..Je bent even bezig voor je alles hebt geregeld en de juiste papieren hebt verzameld, maar dan heb je ook wat!

Indy gaat nog steeds met veel plezier naar school en doet enorm haar best om Spaans te leren. Ze beseft heel goed dat het beheersen van de taal ‘de sleutel’ is voor het maken van vriendschappen. Het is vooral heel intensief voor haar en af en toe wordt dat teveel. In bed komen dan de tranen en de heimwee aanvallen. Even dapper begint ze de volgende ochtend weer aan een nieuw avontuur.
Je moederhart huilt als je kind zo’n verdriet heeft. Vooral omdat ze er zelf niet om heeft gevraagd, verhuizen naar een ander land.
De gedachte dat ze op dit moment eigenschappen ontwikkeld die haar ‘in het grote mensen leven’ later goed van pas komen, bied mij troost.
Wat te denken van doorzettingsvermogen, zelfstandigheid, flexibiliteit en het vloeiend leren spreken van 2 wereldtalen! Diploma’s voor het leven.

Voor het eerst op ‘Spaanse’ schoolreis, met 3 klassen in 2 grote touringcars de bergen bij Alicante in. Activiteiten en spelletjes in een natuurpark.
Verbaas me toch over hoe anders dit gaat dan in Nederland. In Nederland is er op school weinig mogelijk zonder hulp van de ouders. Per klas gaan er toch al gauw 4 ouders mee en kan een reisje niet doorgaan als er geen ouders zijn die zouden rijden. Alsof er geen ouders zijn die werken..
Dit geldt ook voor veel andere activiteiten, zonder hulp van ouders kan het helaas niet doorgaan.

Hier heeft de juf van de klas gewoon de leiding tijdens de schoolreis. Kinderen weten waar ze aan toe zijn en gaan keurig in de rij staan als dat nodig is. Er is discipline en rust. Geen ouders met klotsende oksels die een stel rondrennende kinderen bij elkaar moet zien te houden, spreek uit ervaring;-).

Bij terugkomst rende Indy de bus uit naar het toilet. ‘Mam ik ben 8 uur lang niet naar de wc geweest, die was er niet’. Dan schiet je toch eerst in je NL modus; nou ja toch belachelijk gaan ze ergens een dag met 60 kinderen heen en er is geeneens een toilet!

Om vervolgens te zien dat werkelijk niemand zich hier druk om maakt; genoeg toiletplekjes in de vrije natuur! 
Ach en zo is het ook.

Saludos, Ing