“Buiten eten aan een lange tafel in de zon met vrienden en familie, fijne gesprekken en een goed glas wijn”

Dat beeld kwam altijd op mijn netvlies wanneer ik droomde van leven in het buitenland.

Fransen, Italianen en Spanjaarden lijken het allemaal van nature in zich te hebben om op die manier te genieten van lekker gezamenlijk eten. In Nederland doen we de laatste jaren steeds beter ons best om van lekker eten ook een sociaal gebeuren te maken,
maar helemaal ‘au naturelle’ gaat dat nog niet.

In Spanje is de zondag (el Domingo) voor de familie en vooral om gezamenlijk te lunchen.

Waar we in Nederland om 12 uur ons broodje wel naar binnen geschoven hebben, begint hier de lunchtijd pas om 14.00 uur. Dit geldt ook voor doordeweeks hoor, winkels sluiten om die tijd en de kinderen op school hebben ook dan pas hun lunchpauze. Om 17 uur gaan de winkels weer open en komt alles weer op gang. Om een uur of 6 eet men een klein hapje en rond 21 uur (of veel later op de avond) wordt de laatste maaltijd gegeten. Inmiddels zijn we hier al aardig aan gewend en hebben we het gevoel dat een dag bijna uit 2 dagen bestaat!

De zondag dus, ik was op zoek naar een leuk adresje om te gaan lunchen. Via Tripadvisor kwam ik uit op een casa rural (iets als eten, drinken, slapen op het platteland) met de naam can sueño. ‘Can’ betekent in het Valenciaans herberg of schuilplaats en sueño betekent droom.
De geschreven recensies die erbij stonden waren stuk voor stuk meer dan lovend en lang van tevoren reserveren noodzakelijk, hmm dat wordt lastig een dag van tevoren. Toch geprobeerd via de mail en mazzelaars als wij zijn hadden ze net een afzegging en mochten we zondag komen!

Na een adembenemende rit door de bergen van ongeveer 20 km kwamen we via vele haarspeld bochten aan bij can sueño, Indy inmiddels een beetje misselijk. Na de hartelijke ontvangst door Hennie en Rob was dit gelukkig snel over.
In totaal waren er 26 gasten en dit is ook het maximale aantal die ze kunnen herbergen in hun…huiskamer! Zo grappig, als het restaurant weer klaar is worden alle tafels etc er weer uitgehaald en worden de eigen meubels vanaf het terras weer in de kamer gezet.

Met een aperitief in de hand werd ons door de gastvrouw uitgelegd wat het menu voor deze dag is. Een voornamelijk koud menu dat past bij een warme dag. Alles gemaakt van verse ingrediënten uit eigen tuin en aangeleverd door andere leveranciers uit de buurt. Kruiden, bloemen, groente, vis, vlees, allemaal vers en puur zonder smaakmakers, gewoon goed van zichzelf. Bloemen om te eten? Si, is lekker en staat zo leuk op een bordje. Wat hebben we heerlijk getafeld zeg, omringd door het uitzicht op alleen maar bergen, in de middle of nowhere, een smaaksensatie op een wel heel bijzondere lokatie.

Hennie heeft ook een paar kookboekjes geschreven met haar recepten, heb ze besteld want ze was helaas al door de voorraad heen. Kortom wij gaan zeker nog eens terug en mocht je hier eens in de buurt zijn en je houdt van culinaire verrassingen, maak dan zeker deze trip de bergen in naar can sueño! Google alvast even voor een beetje voorpret.

Eerder in in de week stond het kopen van het schooluniform op het program, op naar Alicante! Volgend week is de vakantie voor ons dan ook echt ten einde en gaat Indy naar school: Colégio El Planet.

En daar wordt ze verwacht in schooluniform, ja dat is weer eens wat anders! Alle kinderen gelijk, geen onderlinge afgunst over merkkleding of niet in de ‘mode’ zijn. Mooi principe als je het mij vraagt.

Bij El Corte d’Ingles, noem het maar de Spaanse Bijenkorf kan de kleding gekocht worden. Er is daar een heuse afdeling voor alleen maar schoolkleding.

Beetje onwennig stonden we daar, want ja wat hebben we precies nodig dan? In ons (gebrekkige) Spaans een beschikbare dame aanspreken en uitleggen dat de 4 dametjes aangekleed moeten gaan worden voor colégio el planet.
Ah si, esta no problemo! Al snel kwamen we erachter dat ons beeld over de kleding iets te ‘romantisch’ was om het zo maar te zeggen. Aan de kleding die over de toonbank kwam zat werkelijk kraak nog smaak, op het geruite rokje na dan ;-). Een trainingspak uit de jaren ’50 van hele stugge stof, dat wordt lekker sporten. Maar goed het mag de pret niet drukken, het gaat vast heel leuk staan bij de dames, foto’s volgen na de 1e schooldag ;-).

Voor het zover is gaan we nog extra genieten van deze laatste vakantieweek in ‘eigen’ land, want zo is het wel!

Adios! Ing